Na ławce życia
obok zawsze jest miejsce
jeśli zechcesz usiądziesz
jakiś znak dasz naprędce
lub uspokoisz serce
w mojej głowie ułożysz
myśli co się rozpierzchły
nić nadziei wysnujesz
kołowrotkiem zakręcisz
wiem że ze starej przędzy
niewiele da się utkać
nie powstanie gobelin
tylko bezbarwna makatka
autor
zdzisław
Dodano: 2009-11-16 15:47:15
Ten wiersz przeczytano 748 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Jeśli przysiądzie się zręczna tkaczka, to pięknie utka
i ze starej przędzy.Ciekawy pomysł i ładne wykonanie.
twój wiersz to jakby zaproszenie do wyszywania
wspólnie pięknej makatki-ciekawy pomysł
Na ławce zycia...pieknie napisany....wzruszył mnie
twój wiersz...z duzym plusem...pozdrawiam...
"obok zawsze jest miejsce" - cudowne!
można i starą przędzę ożywić kolorami i na ławeczce
wesoło pogawędzić ... ciepły nastrój stworzyłeś :)
fajnie się czyta, nastrojowo ("niewiele" w tym
kontekście chyba razem)
I ze starej przedy mozna wyczarowac piekne
gobeliny...zycie to potrafi tylko trzeba mu dac szanse
...pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz,ale smutny.Gobelin i ze starej
przędzy piękny wychodzi.
Pozdrawiam serdecznie.
Wiersz jest piękny. Z jednym się tylko nie zgodzę- ze
starej przędzy całkiem niezłe i kolorowe makatki można
utkać. Więcej optymizmu :)
życie jest właśnie takie jak przędza ma różne kolory
tworzy różne obrazy barwne lub szare ciekawy wiersz
Pozdrawiam
Ładnie;)pozdrawiam
zawołanie do losu co przędzie czas, aby przysiadł na
chwilę i utkał barwne chociaż maleńkie z radości i
rozplątał to co nieumyślnie zagubione Piękny wiersz
westchnienie +