Na mogile mamy.

14 października doszła do grobu mamy moja siostra, w kilkanaście godzin po ataku corona-virusa.

Spojrzyj droga mamo, kto przy grobie stoi.
W grób twój zapatrzeni, głowy poschylane.
Poznasz ich na pewno, to są dzieci twoje.
Przyszły w odwiedziny do mamy kochanej.

Białe chryzantemy łzami podlewają.
Gdy odeszłaś mamo, byli bardzo mali.
Za tobą z tęsknoty bardzo rozpaczają.
Stoją tutaj smutni, bo ciebie nie znali.

Dzisiaj są szczęśliwi, bo twój grób zobaczą.
Wspominają mamę, tacy są stęsknieni.
Ze smutkiem i żalem tu przy grobie płaczą,
a ty biedna leżysz w tej głębokiej ziemi.

Wspominają ciebie i tych moc wydarzeń.
W tej doli sierocej, często brakło chleba.
Chcieli mieć mamusię, taką z pięknych marzeń.
Często był ratunek wprost od Boga z nieba.

Tak mijały lata, od wiosny do wiosny.
Walka o przetrwanie, o kawałek chleba.
Spójrz na swoje dziatki, jak szybko urosły.
Dzisiaj ich podziwiasz z wysokiego nieba.

Żegnamy cię mamo. Spoczywaj w pokoju.
Ślemy ci modlitwę za twą duszę czystą.
Gdy potrafisz kochać, kochaj matkę swoją,
bo matka za ciebie oddałaby wszystko.

W rodzinnym grobie wraz z rodzicami spoczywają moje dwie siostry. Jedna okaleczona do śmierci po Haine Madina,. a druga zabita Corona virusem

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2020-10-28 Dodano: 2020-10-28 20:30:21

Ten wiersz przeczytano 2036 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie