na naszą pierwszą randkę
nie ubiorę się w przyszłość
już na mnie nie pasuje
stała się zbyt obszerna
nie podkreśla kształtów
a ja chcę się podobać
w jednym śnie z tysiąca
będziemy spacerować
popękaną aleją
mijając śpiewające szczeliny
jemioły wrośnięte w blizny
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2020-10-27 12:08:57
Ten wiersz przeczytano 2943 razy
Oddanych głosów: 85
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
Piekny.Pozdrawiam.
Bardzo uroczy wiersz :-)
Pięknie...
Pozdrawiam:)
Piękna poezja z wyższej półki
Wando, taki dzień, gdy tu zaglądam i jest Twój nowy
wiersz, należy do pięknych. Cudowna poezja, a jemioła
spożytkowana kapitalnie. Słowem - zachwycasz.
Pozdrawiam z ukłonami :-)
Poezja i tyle.
Pozdrawiam.
Jestes klasa dla siebie, podziwiam ten
wiersz...Klaniam sie z uznaniem:)
piękne wersy
a jemioły kojarzą mi się z pocałunkami pod nimi lecz
też pasożyty drzew a także lecznicze zastosowanie
pozdrawiam serdecznie :)
Ciekawy spacer...
Miłego wieczoru:)
Ciekawe zastosowanie jemioły.
Jest symbolem, pasożytem, ale i rośliną leczniczą.
Przyszłość ma to do siebie, że zaczyna się dziś :)
Pozdrawiam :)
Super :)
Przenośnie przykuwają uwagę czytelnika.
Pozdrawiam serdecznie :)
Przenośnie przykuwają uwagę czytelnika.
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo dobry wiersz bo ma w sobie to co powinien
wiersz mieć - piękno, wzbudzone emocje.
Ale wydaje mi się, że to pewna nieścisłość a może
literówka?
Nie powinno być " nie ubiorę się w przeszłość" bo "już
na mnie nie pasuje" oznacza, że coś już było.
A gdybyś chciała zachować przyszłość to raczej powinno
być coś w sensie " nie będzie na mnie pasować"
Świetny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)