na 8 piętrze

Już dwadzieścia lat
mecze się na ósmym piętrze
ciągłe od sąsiada z góry
deszcze, gdy nie zakręca rury
i bez ustanku skargi na policje
za to ze słucham głośniej rapu
a sąsiadka z dołu wciąż
truje mi gdzie jej ogrodowy waż
który pożyczył mi jej mąż

Ma to też swoje dobre strony
mam przyjaciół kilku
z którymi szlajami się po nocach
i razem wypijamy alkoholu bez liku
lecz nie tylko upijamy się
ale też pomagamy
ładnym panią które maj
ciężkie torby donieść do drzwi

Chociaż życie w bloku
jest do zniesienia jeśli
potrafisz czas zapełnić
lecz nie tak jak my
ale pożytecznym czymś

To i tak ja che wyrwać
się, z tego miejsca
co przypomina mi
wszystkie porażki i niepowodzenia
te błędy których już nie naprawie

Dlatego mówię wam Cześć
i przez okno z pod osiemnastki
wylatuje jak ptak
lecz z ósmego pieta
nie polecę daleko
tylko na BMW
pani z pod dwunastki

i zabije się
Lecz mój duch
unosi się wysoko chen
i patrzy na bloki

autor

binki

Dodano: 2011-02-17 22:45:32

Ten wiersz przeczytano 862 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Toniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie