Na poduszkę spada kropla łzy...
Dla wszystkich tych, którzy wiedza co znaczy połączenie samotności i tęsknoty...
Na poduszkę spada kropla łzy,
czarne otulają mnie sny.
Piękne marzenia czekają spełnienia
lecz...nie ma już ich.
Rwąca rzeka nie zaspokoi pragnienia
w sercu na stałe zagościła tęsknota...
zimna jak lód, sprawia tylko ból.
Nie zna uczucia miłości,
rozdziela duszę na strzępy
taki już jest ten szlak kręty.
Wciąż w labiryncie błądzę
Takie jest życie?-tak sądzę...
Komentarze (2)
Wcale nie!Życie mieni się tysiącem barw,tylko
uwierz!-wiersz wyraża uczucie osamotnienia i
bezradności,oby zadziałał
terapeutycznie...(popraw-błądzę,sądzę).
Wiem jak smakuje drink z samotności i tęsknoty. Nie
jest słodki jak miód. Wiersz trochę bym przemeblował.
Właśnie wykreśliłbym ten banał z miodem, jest
niepotrzebny. Nie zna miłości, to nie wie jak smakuje.
Pozdrawiam :)