Na polanie, wiosna i jej kochanek

słońce coraz bliżej ciała
ze swoim czerwonym jęzorem
który śmielej ślizga się po skórze
rozpylając w głąb ciepło

wiatr zwinnymi palcami
z uniesionego pyłu
zakrada się pod mur z bawełny
rozpina nieśmiałe guziki
puszcza w ruch chemię

zza młodych dębów
podpatrują zazdrosne zwierzęta

na niebie wartują chmury
kokonem chronią przed wami
przed gwałtem zniesmaczonych słów

jest dobrze
da się poza stadem

autor

valanthil

Napisany: 2019-03-24 Dodano: 2019-03-24 11:54:55

Ten wiersz przeczytano 1293 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie