NA PUSTYNI

Na pustyni piasek płacze
Ziemia żółcią się żółcieni
Nawet niebo inne jakieś
Nie ma wiosny ni jesieni.

Na pustyni smutny piasek
Przelewa z pustego w próżne
W rozproszeniu
zwykłych znaczeń
Nawet słowa są
podróżne

Nic przymierzyć się
nie skłania
Do pustynnej suchej ciszy
Życie znika drobinkami
jak pod pierzynką
przykryte

Sprawy mniejsze tu
od życia
Życie trzeba tu hołubić
Na pustyni piasek płacze
I tak łatwo się zagubić.









Anna Liber
08.01.2016



Wiersz z tomiku pt.: „Słońcem obdarowana”

Wszelkie prawa zastrzeżone.

autor

Anna Liber

Napisany: 2017-03-18 Dodano: 2017-03-18 10:39:03

Ten wiersz przeczytano 291 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie