Na ratunek ustom
Z podziękowaniem dla oczu, że też potrafią mówić.
Tak tęsknię po ludzku, zwyczajnie,
do rozmów prawie do dnia,
gdy świeciły już tylko latarnie.
Dziś myślę, że znów Ty i ja.
Pamiętasz nasze spotkanie?
W słońcu na Ciebie czekałem,
Znalazłaś zgubioną kawiarnię -
podeszłaś, już wtedy kochałem.
Słów celnych szukałem niezdarnie.
Na ręce patrzyłem, na palce,
wplecione w ucho kubeczka,
a oczy mówiły tam za mnie.
autor
Galeon35
Dodano: 2015-11-26 00:02:12
Ten wiersz przeczytano 847 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
przesliczny...
Re: Panie: Iwona, Roma i Margo
Dziękuję za uśmiech, który odbieram jako akceptację, a
także za miłe słowa i wrażliwość.
Ładny wiersz i w klimacie i w konstrukcji.
Ależ piękny wiersz...
:)
To prawda.. z oczu można wyczytać wszystko ..one są
tajemnicą której nie potrafią skryć .. ładny wiersz .
Piękny bardzo romantyczny wiersz
Oczy czesto mówią więcej niż słowa
Czasem to jest wspaniałe ale czasem zdradzają uczucia
o których wolelibyśmy milczeć...
W tym wierszu oczy zastępują niemoc mowy
Przychodzą z pomocą ...
Tak bywa kiedy nam na kims bardzo zależy
Wtedy słowa grzezną w gardle...
Bardzo na TAK
Pozdrawiam pogodnie :)
Piękny romantyczny wiersz:-)
Piękny, romantyczny wiersz:)
podoba mi się:)pozdrawiam
Pięknie. Na ratunek ustom przyszły oczy. Oczy wiele
potrafią. Pozdrawiam.
Wzruszający wiersz, piękny obraz spotkania dwojga
ludzi.
Najbardziej ujmująca dla mnie ta "ludzka, zwyczajna
tęsknota"...w świecie, który nasz szufladkuje, układa
kategoriami, narzuca konwencje, tęsknimy "po ludzku"
za drugim człowiekiem.
Piękny wiersz.
Choć tęsknimy po ludzku z konieczności i de facto jest
to truizm, to jakoś tak wydawało mi się, że jest też
zwierzęcy atawizm w tęsknocie. Zatem podkreślenie jej
ludzkiego wymiaru wydawało mi się ze wszech miar
zasadne.
Dziekuję za czytanie, za komentarz i za , jak
rozumiem, głos.
Tak tęsknię po ludzku...
Dla mnie super. Pozdrawiam