Na rozdrożu

Nie wiem, czy potrafię...

na rozdrożu… nie liczę już raz który
życia kołowrotek myśli pogania
boje się spojrzeć w dół boję do góry
przymus egzystencji stawia pytania

nie znam odpowiedzi - więc retoryczne
każdemu się zdarzają - pocieszeniem
dokąd teraz? co dalej? prozaicznie
ćwierć wieku… czy dostanę rozgrzeszenie?

bielą kusi tabula rasa roku
skąpy los szansę niechętnie daruje
nadziei cień przygląda mi się z boku
wiotki czas liczy że jej nie zmarnuję…

autor

Monaco

Napisany: 2007-01-22 Dodano: 2007-01-22 15:22:56

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie