Na rozdrożu życia

Była sobie kiedyś-
dziewczyna młoda,
ciepła dla ludzi,
przyjazna- dla świata,
przeciętna była jej uroda.

Młodość-beztroska,
szybko przeminęła,
wiek dojrzały-
wcześnie osiągnęła.

Ucząc się dorosłości,
Rodzinę założyła-
najpiękniejsze lata,
dzieciom poświęciła.

I tak życie-codziennym trybem się toczyło,
aż nagle coś pękło,
bezpowrotnie coś sie skończyło.

Pod rządami męża-
dłużej żyć nie chciała,
o swoich marzeniach,
dawno zapomniała.

Na rozdrożu życia-
smutno sobie stała,
morze łez rozpaczy-
w bezsilność wylała.

I tak zagubiona-
przez życie odrzucona,
jeszcze nie umarła-
a czuje, że kona.

autor

myszka3

Napisany: 2006-11-08 Dodano: 2006-11-08 09:43:41

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie