Na rozkaz serca zabić wspomnienia

Wiersz w smutnym klimacie, ale iskierki nadziei w
nim... Ładnie...

jak dla mnie to cała rzeczywistosc ;*

Na rozkaz serca zabić wspomnienia,,,,nie wiem co
powiedzieć ....jak wiele dramatu jest w tych słowach
smutek na granicy bólu wymazać miłość a powitać
samotność...ale nadzieja leczy a wiara wzmocnia....a i
miłość przybędzie do twojego serca...wzruszył mnie
twój wiersz....z plusem...pozdrawiam...

może i dla niektórych przesada, dla innych smutna
rzeczywistość... niestety doskonale rozumiem...
dobry,choć bardzo smutny wiersz. pozdrawiam serdecznie
Agata S. ;)

Ale dramatycznie. No nie, to już chyba
przesada............