Na rozstaju

Przez niego, a może dzięki niemu...

kręta za mną
wiła się wśród pagórków
gór i przepaści
kamieni na niej wiele
potknęłam się raz i drugi
zraniłam dłonie
okaleczyłam stopy
ale doszłam aż tutaj

teraz przede mną rozstaje

w prawo droga łatwa
lekka i przyjemna
ale pusta
wyciął ktoś emocji krzewy
wymiótł kurz strachu
kwiaty radości dawno zwiędły
tylko cisza i spokój
w oddali czekają

w lewo wąska ścieżka
prowadzi przez gęsty las
jeszcze więcej na niej cierpienia
w kamień zaklętego
drogowskazów brak
płyną strumienie łez
na końcu mur
a za murem?

teraz swój kierunek czas wybrać
w którą stronę iść?
tego w żadnym przewodniku nie znajdę

Czy pomoże??

autor

malutka_perełka

Napisany: 2014-05-14 Dodano: 2014-05-14 19:20:19

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie