NA SEN

Wojtkowi

Znów
Jak co wieczór
Bierzesz garść Jego kłamstw –na sen
I popijasz własnymi łzami
Krztusisz się, kaszlesz
Prawie tracisz przytomność
Od goryczy tego smaku
Ale wiesz, że to jedyny sposób
By je przełknąć...
Potem układasz się w pościeli
Utkanej z pajęczyny własnych myśli
Z nadzieją
Że odnajdziesz zapach Jego snów
Poszukując jego dłoni
Czekasz na sen
Później zjawia się On
-By sprawdzić działanie leku...
Na chwilę urzeczywistnia Twoje sny
I odchodzi
Wraz z nadejściem świtu
-Ty zostajesz
Odliczając czas na dłoni
Oddajesz nowy dzień
By wieczorem
Znów
Wziąć „COŚ”NA SEN...

autor

Sonata

Napisany: 2004-05-13 Dodano: 2006-10-31 22:16:39

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie