Na szarość

palący ogień mówiących w ciszy źrenic nieznanych –
znanych szarością jak odległe deszcze z pochmurnego nieba
w tej szarości bledną barwy podwójnych ramion tęczy
tęczy wiosennych ramion leśnych
i srebrną mgłą zamienia w nie wymowność runo leśne
a deszcz, deszcz szarym zapachem zacina
w zielone gałęzie posrebrzył, pomoczył
wiec cały las błyszczy brokatem
choć gaśnie suchy przy szarym otoku twych źrenic
i kontem oka widzę jedną czarną okrągłą planetę
a wokół niej srebrne księżyce
wieczny sen, czarownych zaklęć moc
w całej ich szarej galaktyce
wieczny spokój
nie byt mistycznych czarnych słońcach jasnych księżyców

for RAVEN............

autor

Wzgórze_Elfów

Napisany: 2007-03-04 Dodano: 2007-03-04 20:23:09

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie