Na szkołę

Na szkołę.

o szkoło
! o źródło uczniów niedoli.
czas ucieka, a niewiedza boli.
polonistka idzie, a ja nie umiem roli,
zagłębiona po pachy w lenistwa niewoli.


matematyka nadejdzie za chwilę,
a ja wciąż kolejność działań mylę.
straszona przez czas cały jedynkami,
zmagam się z kolejnymi sprawdzianami.


później fizyka.
wzór każdy musi być przyswojony,
a ja wciąż mylę ruch jednostajny z jednostajnie przyspieszonym.


z chemii odpowiadać trzeba,
lecz ja być cicho wolę,
bo wciąż mi się mylą kwasy i sole.


jest geografia.
jak słup soli stoję.
stres przed odpowiedzią,
tego dziś się boję.


następnie biologia.
czas nam szybko minął,
ponieważ ta lekcja jest z wychowawczynią.


nadchodzi angielski.
założę kamizelkę kuloodporną,
bo jestem osobą nie do końca na strzały odporną.


i tak dalej i dalej,
bez przerwy czas pomyka,
jest historia, wos, sztuka, w-f i informatyka.


o szkoło!
dlaczego uczniowskie dusze,
cierpią tak liczne katusze.


chciałabym się tak odciąć od szkolnego świata
i bezwładnie w przestrzeni,
lub w przestworzach latać,
a później spaść z tej góry
do morza,
lub w pole
i zginąć zapomniana
na tym łez padole.

autor

Legionistka

Napisany: 2014-01-25 Dodano: 2014-01-25 17:29:10

Ten wiersz przeczytano 2606 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie