Na tyle zła

Zdmuchnęło z wierzchnich warstw
okruchy słońca minionych lat.
Nie dzieje się nic złego,
chociaż tak ogarnia senność
kiedy milknie wszelki gwar.

Ognioodporne sterty śmieci zaprzęgnięte w czas
psują każdy, nawet najbardziej prozaiczny plan.
Po nich jesteśmy następni,
ku drodze do gwiazd.

Niepokoi mnie liczebność porzuconych spraw.
Ustanowionych reguł bierność,
spycha do momentu
w którym raczej brak jest szans.

Na tyle zła, potrzebna mi będzie siła,
nieprzyzwoicie czysta..

Napoczęte kwaśnym deszczem powietrze
stanie się najpewniej, naszym świadectwem.
Wszystkie brednie skutkują obłędem,
nie wiesz?
Niesforne głupie cienie.
Nieprzydatne przepowiednie.

Co jeszcze stanie się?
Na tyle zła wyprawę pięknie
zmarnowanych lat,
na tamten świat.
No to co więcej może się stać?

Do diabła nie wypada kłamać,
nie używać słów których sedno
i tak oznacza wszystko jedno.

Wewnątrz chronicznie się ochładza,
stopniowo rodzę obojętność.

Na tyle zła, potrzebna będzie wielka siła.

autor

Paweł Rymarz

Napisany: 2015-03-22 Dodano: 2015-03-24 09:38:20

Ten wiersz przeczytano 926 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie