Na wsi było wesele

Na wsi było wesele Jędrusia i Broni.
Żenili Ci się oboje i nie tylko oni.
Znalazła się tu bowiem jeszcze inna para.
Nowy postęp techniczny i tradycja stara.
Było to jednym słowem we wsi Osty Siane.
Wesele w całej pełni zmotoryzowane.
Krewni z miasta przybyli w skodach i zastawach.
Młodzi na wuefemkach, junakach i jawach.

Jak to wszystko ruszyło do kościoła traktem
Zahuczały motory dwu i czterotaktem.
Aż wystraszone krowy zaryczały w oborze.
A kury zagdakały:
Ratuj się kto może!
Stary Piotr, co pamięta jeszcze carskie czasy pyta Jana Kumotra :
- Co to za hałasy, gdzie ich diabli niosą?

Po drodze były kraksy.
Pan Młody z Młodą stuknął się z brata wynajętą skodą.
Szwagier ze swą żoną zanurkował w błocie.
Gdy się z błota wygrzebał pomacał czy cała.
Do wieczora kobieta o coś się dąsała.
Paweł z Waldkiem wpadli do gnojówki.
Zgubili tam niestety weselne połówki.


Ślub był włoski, po takim się nie rozwiodą.
Jak zapewniał ksiądz proboszcz.
Orkiestra przed remizą Młodych przywitała.
Do stołu i na ławki gości zapraszała.
I wszyscy jedli, pili.
Śpiewali, tańczyli.
Aż po pewnej chwili Władek z Tadkiem
Od słowa do słowa
I rozpoczęła się rozmowa niezbyt salonowa.
W górze znalazły się latające talerze.
Nie wierzyłem w nie dotąd.
Ale teraz wierzę.
Stoły krzesła i ławy weszły na orbitę.
Łyżki, noże i flaszki nawet niedopite.

I ja tam z nimi byłem.
Rum i czystą piłem.
Do kościoła jechałem.
Troszeczkę się biłem.
Aż mnie ktoś przez łysinę
Kropnął funtem złomu.
Gdy to zauważyłem,
Poszedłem do domu.

autor

Ahimsa

Napisany: 2017-05-30 Dodano: 2017-05-30 23:42:14

Ten wiersz przeczytano 1637 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Obyczaje Okazje Ślub i Wesele

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie