Na wyciągnięcie ręki
Zapomniani przez słońca promień,
odepchnięci przez własne marzenia
Podążamy wciąż niepokornie
poszukując własnego istnienia
Choć daleka ta droga i cierniami usłana
nie potrafimy już jedno z drugim odejść,
kolej naszego losu w nas samych
zapisana.
Może odnajdziemy się kiedyś w letniej,
błogiej nicości
przeżyjemy znowu cuda nieokiełznanej
miłości.
Lecz na razie życia bez siebie wciąż do
końca nie nauczeni
odnajdujemy siebie w każdej cząstce
przestrzeni.
Ile czasu jeszcze potrzeba byśmy mogli
zacząć swe życie?
Budząc się w środku nocy i łkając o
świcie
Nie znam odpowiedzi na te pytanie
wiem tylko, że to na zawsze moje ty
kochanie.
autor
Tosia29
Dodano: 2013-04-01 18:42:58
Ten wiersz przeczytano 1363 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
masz lekkie pióro, gdyby dopracować technicznie byłoby
super
Dziewczyno, poruszyła mnie twoja wiara w miłość..
Życzę, by się spełniło..
Ciekawa forma wiersza... jak ktoś poczuję smak miłości
zostanie jej niewolnikiem na zawsze,dobrze napisany
wiersz,pozdrawiam.
Takie jest nasze życie. Raz mamy z górki a raz pod
górkę. Pozdrawiam serdecznie
Tak, wiersz wymaga dopracowania, bo jest ladny tylko
zle sie czyta jak juz pisal Art123.Pozdrawiam.
Witam. Każdy z nas się uczy, i będzie się uczył.
Trochę Art, i inni pomogą i będzie dobrze.
pozytywnie +
dziękuje za komentarz Art123.
Tak dla ścisłości to żadna ze mnie poetka, to pierwsze
dwa wiersze moje ale każda opinia się liczy:)
pozdrawiam
Podoba mi się. Pozdrawiam Tosiu
Myśli ładne ale z techniką gorzej.
Brak rytmu, niezachowana średniówki. Myślę,że go
dopracujesz.
:)