na zawsze

idzie pod górę
pod prąd biegną tłumy
nie rozumie
ogląda się w lewo
policzek od fałszu
patrzy w prawo
sierpowy od nienawiści
ryzykuje
odwraca się na moment
a wokół pola łatwizny
teraz gdy wszystko zna
kroczy z uśmiechem w swoim kierunku
on poznał tajemnicę

na szczycie góry
rośnie mały biały kwiatuszek
z jego dzbanuszków skapuje miód
kto dostrzeże jego piękno
osiągnie wieczne szczęście

obyśmy dotarli i dostrzegli;)

autor

blekitna chmurka

Napisany: 2007-04-17 Dodano: 2007-04-20 16:42:37

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie