na zawsze

dni
przyszły i powoli odeszły
wspomnienie ciebie blaknie
twoja twarz wtopiła się w moje serce
delikatność dłoni, głos ...
zabrałeś to i nie podążam za tobą
(chociaż czuję jak prowadzę cię
w snach mocno ściskając dłoń
pełną obiecywanych gwiazd)

teraz unikam osób o twoim imieniu
teraz unikam słodyczy i kawy
teraz unikam spojrzeń w oczy
teraz unikam świadomości
że tak bardzo byłeś
(usypiając tylko przez moment
nasłuchuje odgłosów życia które
tak głośno krzyczą w moją twarz)

i jesteś żywy
we wszystkich
pieczołowicie wiązanych warkoczach
we wszystkich
słowach zastępujących te ważniejsze
we wszystkich
niezręcznych rozdygotanych pocałunkach
we wszystkich listach
które tak głośno wyśmiał czas

i przez całe to mylne istnienie
moje i jakże zwyczajnego świata
będziesz żył we mnie wiecznie
amen

autor

Kinga Jałocha

Napisany: 2018-01-20 Dodano: 2018-01-20 17:55:51

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie