Na zawsze w pamięci
Dzień smutku i zadumy
Nad tymi którzy gdzieś daleko
Ale wciąż tak blisko są
Nie pamięta się ich twarzy
Gdzieś odeszły w mgłę zapomnienia
Lecz ich dusze żyją
W śród zniczy naszego cierpienia
Nie łzy ronić nam
I szlochać nad grobem świeżym
Lecz zadumać się nad życiem naszym
Które w perzynę i proch obróci się
kiedyś
Wspomnienie i pamięć po przodku umarłym
Na twardej wyryte jest skale
Tak twarde jak kamień na grobie
I ogień co płonie wytrwale
autor
Martysia07;)
Dodano: 2009-10-31 08:22:01
Ten wiersz przeczytano 1679 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
..wiersz z zapachem łez i chłodem kamienia.. ciekawa
forma myśli w wierszu...
musimy nadal żyć i .... ciekawa treść...
Nie łzy ronić nam
I szlochać nad grobem świeżym
Lecz zadumać się nad życiem naszym - pięknie to
napisałaś.
ciężko jest powstrzymać łzy , po kimś kto niedawno
odszedł , za świeże to rany....my musimy żyć dalej
kiedyś i na nasz koniec przyjdzie...takie to koleje
życia...pozdrawiam
Lecz zadumać się nad życiem naszym
Które w perzynę i proch obróci się kiedyś.....otóż to
:( te radę zapamiętam...
...zapalony znicz na grobie płonie w szklanej
ozdobie...to symbol naszej pamięci za tymi co
odeszli...ładny wiersz...pozdrawiam :)
sluszne rady zawarłas w swym wierszu, napeno smutny
nastaje czas gdy ktos odchodzi ,ale my musimy nadal
zyc.