NA ZAWSZE W SERCU...
(Kochanemu Mężowi)
W krwawiących różach, złotych
chryzantemach,
ciepłem najbliższych otulone groby.
Zostanie pamięć - po tych, których nie
ma
- symbol żałoby.
Płomyki drżące niebo rozświetliły,
jasną poświatą zjednoczone w dali.
Przykryte bólem cmentarne mogiły
- znicze wciąż palę.
W ciemnym i dusznym zamieszkałeś domu,
śpij już spokojnie, choć z zimna
skostniały.
Odszedłeś nagle, cicho - po kryjomu
- łzy pozostały.
Wyryte imię na płycie z kamienia,
gołębie serce w Niebiańskiej Krainie.
Przetrwają ślady Twojego istnienia
- nigdy nie zginą!
(Wieczne odpoczywanie)
Komentarze (19)
Ładny wiersz. Pozdrawiam.
dobry wiersz od serca ;))
Ujął mnie ten wiersz :) dreszcz przebiegł po
plecach... Pięknie, poetycko i z sercem.
Miło było przeczytać. Dobry wiersz, udziela się jego
pozytywny nastrój. Pozdrawiam:)
"Przetrwają ślady - nigdy nie zginą".
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie, miłego dnia.
piekny wiersz
jest w twoim sercu i pozostanie w pamięci
Czy może być piękniejsza miłość i pamięć?
Piękny, wzruszający wiersz... pisany prosto z serca,
bardzo ciepły i osobisty...
pięknie piszesz o żalu i pamięci
Ewo, jak dobrze, że odwiedziłaś nas ze swoim
wierszem... poruszającym, bardzo sugestywnym...
osobistym, pięknym po prostu...
tak, piękne klasyczne strofy safickie 5/6 i czwarta 5,
gratuluję dobrego wiersza i pozdrawiam
Pięknie po saficku - ppodoba się.
Człowiek odszedł, pamięć została! Pozdrawiam!
"Wyryte imię na płycie z kamienia,
gołębie serce w Niebiańskiej Krainie.
Przetrwają ślady Twojego istnienia
- nigdy nie zginą!"
Miłość pamięta. Piękny wiersz.
:-)