Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Na życia ścieżce...

wędrowcom, kompanom, braciom...

Burza... uchodzi przed światłem ciszy
Gorzki lament podnosi, lecz serce nie słyszy...
Zrzucił czarną opończę, dusza błądząca
Posępne oblicze w stronę słońca

Kieruje... jak kwiat, porywa promienie
Rozkwita w radości, śmiertelne zmęczenie
Odchodzi, w bitwie zwyciężone, świadome
Prawdy, iż duszy siedziba rozpaczy domem

Na wieki być nie może...
Wnet noc rozproszą miłości zorze!

Czarna opończa legła na skraju
Triumfu pieśń knieja zanuciła
Przez brunatne wzgórza, przez wody ruczaju
Nasz syn powraca, w nim miłości siła!

Dodano: 2005-12-03 12:39:55
Ten wiersz przeczytano 594 razy
Oddanych głosów: 8
Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »