Naćpany Anioł Stróż

Kolejny dzień minął okropnie
Znowu byłam taka samotna
Mój Anioł stróż mnie opuścił
I chyba nigdy już nie wróci

Bo mój Anioł Stróż nosi glany
I od rana do nocy chodzi naćpany
Narkotyki porwały go do piekła
I ostatnia moja nadzieja uciekła

Powiedzcie – jak żyć bez anioła stróża?
Czy kogokolwiek los mój wzrusza?
Wasze Anioły noszą okulary do czytania
A mój – taka pokraka w ubłoconych glanach

Ciągle mu tylko w głowie
Panienki i ćpanie
Co go to obchodzi
Że jego podopieczna sama zostaje

Ja mogę prosić ja mogę płakać
On nie przestaje do metalu skakać
I śmieje mi się w nos
Że taki już poetki los….

Nie wiem jak go nawrócić
Czy posłać na terapię
Czy za drzwi wyrzucić
Może jakieś zażalenie do nieba złożę…
Tylko czy tam ktoś mi pomoże?

:)

autor

Irish Simbelmyne

Dodano: 2005-02-27 19:44:24

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie