Nad brzegiem

przez peryskop naszej nieprostej przyjaźni
z niepokojem dziecka
dostrzegam każdego dnia
jak osiadasz na mieliznach zwątpienia
zapadasz się w otchłań codzienności
bezkresny ocean marazmu
toniesz w odmętach bezsensu pustych dni
bezradnie poddając się falom niepowodzeń
i plącząc się w sieci własnych niekonseknwencji...

patrz, patrz
jak ci inni - tracisz żagle

ja wiem
że życie bez miłości
jest jak nicości bezkształtny bół
ale do brzegu już niedaleko

ja Ci rękę podam...

autor

Adnotacje

Napisany: 2005-11-18 Dodano: 2005-11-20 00:13:13

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie