Nad grobami
Nad grobami jasną łuną
znów zapłoną wspomnień znicze
ukazując wśród płomieni
może bliskich nam oblicze
Wygrzebując z kart pamięci
czasem twarze zamazane
nicość życia okazując
mówią co nam też pisane
Nikt z nas nie wie czy i kiedy
obok Boga zasiądziemy
lub czart bramę nam otworzy
bo żyć dobrze nie umiemy
Bez znaczenia mówią jedni
bo tam nie ma już niczego
kiedy myśl opuszcza ciało
niepotrzebne piekło, niebo
W paśmie śmierci i narodzin
cząstką jesteśmy natury
jedną z istot na planetach
które może patrzą z góry
Pozostanie tylko po nas
wytwór naszych czynów, myśli
gdy na papier przelewamy
to co nam się w nocy przyśni
Śmierć zostanie pokonana
nawet jak żyć nie będziemy
bo zasiedlą obce gwiazdy
przez nas przekazane "geny"
Komentarze (10)
Piękny wiersz, zatrzymujący i skłaniający do zadumy,
pozdrawiam :)
"Pamiętajmy o tych co odeszli, inaczej naprawdę
będą martwi." - autor nieznany.
Pozdrawiam Gregocem świetny wiersz, oddałeś
w nim własne odczucia, jakże prawdziwe.
bardzo ciekawie ujęty temat
jestem na TAK
Bardzo ciekawie wyrażone :) Pozdrawiam serdecznie +++
Nikt z nas nie ie, kiedy po prawicy Boga
zasiądziemy...prawda...czas zadumy nadszedł, warto
wiele spraw przemyśleć...pozdrawiam ciepło, dzięki za
wizyrę
Ciekawy wiersz o nieśmiertelność... zatrzymał...
Miłego dnia :)
Ciekawe przemyślenia.
Kiedy to nie wiem, ale czy to wiem :)
Pozdrawiam :)
Nieśmiertelność (daje słowo!
przenosimy drogą płciową,
czyli w genach.
Filozoficznie. Podoba sie.
Pozdrawiam :)
To czy życie istnieje po życiu to trochę rozważania
filozoficzne. A może zasiedlimy obce gwiazdy - to
dobra myśl, i chyba trafiona. Wiersz podoba mi się -
na czasie.