Nad jeziorem

Nie trać nigdy cierpliwości - to jest ostatni klucz, który otwiera drzwi ;-)

W wieczornym słońcu jezioro skąpane
Delikatnie fale o brzeg rozbijane
Słowiki kończą swoje cudne pieśni
Samotny chłopak co tam stoi wciąż śni
Tyle godzin tu spędzonych
Lecz ciągle tak samotnych
Mimo to wciąż wierzy
O swojej miłości ciągle marzy
Przechadza się po srebrnej plaży i czeka spokojny
Wokół niego tylko natury głos ukojny
Od dziecka w to miejsce przychodzi
Czasem rozkłada krzesełko i beztrosko siedzi
Cudny błękit wody ...
I pływający tam łabędź młody
Samotnie to miejsce przemierzający
Tak samo jak chłopak tu będący
Który obserwuje czasem wędkarzy
Widzi jak zmagają się z rybami
Ciągle się los waży
Raz się uda, raz nie, a wtedy żal oczy mami
Lecz nadal czekają, nie porzucają wiary
I ON czeka, wierzy w miłość i jej czary
Wie, że kiedyś przyjdzie tu z nią
Pokaże to miejsce piękne, mistyczne
Urzeknie ją cudnej natury wonią
Więc czeka, a z nim tylko jego myśli tak liczne ...

autor

hanek

Napisany: 2007-06-10 Dodano: 2007-06-14 20:18:38

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie