Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

NAD RANEM







dzień, apoteoza choroby
ocieram się o karłowate ramiona twoich drzew
blada, bledsza niż daltonistyczny krajobraz
i papierosowy poranek


papierem ściernym opuszków palców
zdejmuję ciepły balsam opalenizny
z brzucha zdjęciowej ramki albo pnia drzewa,
w którym zamknąłeś się na NIEWIEMILE lat
wcieram go w oczy, w myśli, w skórę
gęsią od temperatury dnienia i CIEBIENIEMA


za oknem sad
co roku rodziłeś drzewa i je wychowywałeś
byłeś matką i ojcem
w tej naszej rodzinie tylko ja byłam kochanką
każdy był kimś za nas oboje


twój drzewny sad, mój niezrozumiały
sposób bycia, owoce, robactwo
oksymoron – nasza przyszłość


przed szybą piszę wiersze
za nią twój sad, który długo nie umrze
wewnątrz coraz bledsza jak duch
odporna na egzorcyzmy upływu lat
ja
się snuję








Dodano: 2017-11-22 18:40:40
Ten wiersz przeczytano 373 razy
Oddanych głosów: 12
Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (13)

anna anna

refleksja nad własnym życiem

Donna Donna

ups, na wstepie mialo byc ...ten sad chyba byl

Donna Donna

Witaj Marto. Ten sam chyba byl cala trescia tego,
ktorego nie ma... nie wiem ale mysle, ze peelka
wspomina na ten sad jak na krzyze ofiar ktore przyszlo
jej zlozyc, kiedy on... no wlasnie on nie dal jej
szczescia, tak mysle... teraz peelka siedzi przed
oknem tym w doslownym tego slowa znaczeniu i przed
oknem komputera, pisze, tworzy, ale nie przynosi sie
to ukojenia, snuje sie... zastanawiaja mnie te ramki,
czy przedstawiaja ja sama, jej szczesliwsze lepsze
lata... czy tez sciera z siebie, to czym nasiakla, tym
smutkiem tamtych dni. Z cala pewnoscia, warto
posiedziec u Ciebie dluzej Marto i podumac. Samotnosc
wygodnie rozsiadla sie przy tym oknie. Moc
serdecznosci Marto.

Leon.nela Leon.nela

jakbym miał tak tęsknić zapłakałby się

AMOR1988 AMOR1988

Fajny wiersz pozdrawiam,:)

promienSlonca promienSlonca

Wspanialy, metaforyczny, jak zawsze Twoj wiersz.
Tesknota ogromna w wierszu, za przeszloscia, za kims,
kogo nie ma, zostala ramka z fotografia, mlodosc,
opalona skora.
Wszystko przemija, lacznie z czlowiekiem.:)
Pozdrawiam serdecznie.:)

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Jak zwykle bardzo dobry wiersz,
niestety bardzo dużo w nm smutku i tęsknoty, chyba
wielu z nas znanej, gdy w sercu wciąż starta, czy
kropelki krwi, jak drzazgi...
Pozdrawiam ciepło Marto i z niekłamanym podziwem dla
Poetki, którą niewątpliwie jesteś.

marcepani marcepani

dojrzałe pisanie i ciekawe metafory - klimat też
bardzo.

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Zafascynował mnie tekst Twojego
metaforycznego wiersza.
Już pierwszy wers świadczy
o konieczności uważania
za piękne czegoś, co tym
pięknem nie jest aktualnie.
To tak w skrócie, bowiem
tekst zawiera wiele możliwości
interpretacyjnych.
Miłego wieczoru Marto.

BordoBlues BordoBlues

otwierając drzwi do Twojego kolejnego wiersza, czuję
się jakbym stał przed wejściem do NIEWIADOMOCZEGO i
NIEWIADOMOCO oczekiwał, że zobaczę.
i za każdym razem zostawiasz mnie z rozdziawioną gębą
:)

Dziadek Norbert Dziadek Norbert

Och życie. Pełne niespodzianek, łączy i dzieli. Czy
ciekawszym być się ośmieli? Dużo od nas to chyba
zależy. Może warto w lepsze jutro uwierzyć.
Fajny, z lekka smutaśny wiersz z życia wzięty.
Pozdrawiam. Miłego wieczoru ;)))

karl karl

dobry
Pozdrawiam serdecznie

neplit123 neplit123

podoba mi się pozdrawim

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »