Nad rzeczką
Jadą wózki aleją,
gwar się niesie nad wodą,
dzieci w wózkach się śmieją,
matki - nęcą urodą.
Ciepły promyk do wózka
rzuca malcom słoneczko,
a wiaterek je muska,
kiedy wieje nad rzeczką.
Starsza pani na ławce
z inną panią gawędzi,
a ich wnuków latawce -
wiatr ku niebu popędził.
I poetce (z córeczką)
wers ku niebu faluje,
gdy myślami nad rzeczką
w świat fantazji żegluje...
Gliwice 10.11.2007 r.
autor
Berenika57
Dodano: 2019-05-25 14:03:25
Ten wiersz przeczytano 872 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Witam nowych Gości i ślicznie dziękuję za odwiedziny i
bardzo radosne komentarze :) B.G.
Z pewnością świat fantazji przydaje się do tworzenia
wierszy Broneczko,
a tutaj widzę bardzo plastyczny obrazek.
Pozdrawiam i zapraszam na chwilę uśmiechu:)
I lekko i radośnie się zrobiło, po przeczytaniu.
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj - lekko radośnie i rytmicznie napisany wiersz -
pozdrawiam
O, jak pięknie... spokojnie...jak w bajce... A w
rzeczywistości....? - Matki, z włosem rozwianym, w
locie łapią dzieci-latawce, które biegną wprost w
rzeczkę... :)
Piękny obrazek :)
Pozdrawiam :*)
zatrzymane w kadrze...ładnie
Lekko i przyjemnie.
Pozdrawiam :)
Sielanka.
Pozdrawiam
Drodzy Państwo, serdecznie dziękuję za poczytanie i
miłe komentarze :)
Z pozdrowieniami :) B.G.
Słoneczko, dziecko, ławeczka i rzeczka...sielsko,
dobrze radosnie czyli majowo...
Pozdrawiam cieplutko...
Nad rzeczką... opodal krzaczka... z uśmiechem dla
Ciebie.
Rytmika wiersza w porządku treść optymistyczna
zgodnie z zasadą 500+
Pozdrawiam
Nad rzeczką ktoś białe czary rzuca.
Jak stara pocztówka z sielskim, lekko przymglonym,
obrazem.