Nadczłowiek

Znów olśniona spojrzeniem
W samą siebie, nie dalej,
Widzę - nie jestem cieniem
I mam w sobie wiarę

Wiarę w siebie - bo w kogo?
Z głową zadarta do góry
Idę dalej własną drogą
W głowie mając bzdury

Wierzę w nadczłowieka
Bo w siebie samą
I wiem, że ktoś na mnie czeka
Przecież jestem damą

Dama własnego świata
Nadczłowiek we własnej głowie
Wisi nade mną poświata
I nikt się o tym nie dowie

- Jesteś nikim.
Tak powie normalny człowiek

autor

buczi

Napisany: 2011-07-08 Dodano: 2011-07-08 18:23:39

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie