Nadczłowiek

Pod moim nieemocjonalym wzrokiem
Rozwijasz płatki swojego JA

Rozsypałam ironiczny uśmiech dystansu
Niedługo zostaniesz oblepiony
Jego okruchami…

Otoczyło Cie morze głupoty
Myślisz ze utonąłeś w tym ludzkim bezmiarze

Czekałam na Ciebie…

Mam tysiące mądrości, które
Znieczulą Twoje EGO

Rośnij…Karm się mną…

W tańcu nierozumnej miłości
Zgubiłeś kroki…
Szukasz we mnie drogowskazu
Jak latarnia morska
Tak ja jestem TYLKO na brzegu
Mogę być Twoim przewodnikiem

Daj rękę…

Zbyt wielkie plany zniszczyły i tak
Nadwątloną samoświadomość
Topisz się w nicości szyderstw i niewiary

Wyciągnij dłoń… Stań się mocny…

Mam dla Ciebie twoje nowe JA
Oddam Ci duszę i tak już mi
Nie potrzebą…

Bądź mną… NADCZŁOWIEKIEM…
Teraz już możesz…
Nauczyłam Cię wszystkiego…

autor

orion

Dodano: 2005-04-01 00:33:33

Ten wiersz przeczytano 1101 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie