Nadeszła

W białej dzień budzi się pościeli,
przytula go ona po szyję i uszy.
Nie widać starych i ciemnych kamieni,
chłód zmarznięty zimnem je kruszy.

Już w sen głęboki zapadła chwila,
co liśćmi złotymi oko puszczała.
Opuściła kotwicę lodowa bryła,
Tu zawitała i teraz jej chwała.

Będzie tak trwać do czasu narodzin,
tych pierwszych pąków leśnej sosny.
Świeżą zielenią nowe chwile osłodzi,
matka życia w dniach ciepłej wiosny.

Rozpuści sople tych nocy zimowych,
by mogły w gniazdach zawitać ptaki,
by mogły rozpocząć swoje połowy,
by pszczoły mogły zapylać maki.

Słońce młode ociepli warkoczem
przebiśniegi, stokrotki i kaczeńce.
Przyfruną motyle na górskie zbocze
i biedronki trzymające się za ręce.

Przy każdym dotyku drżąca,
dumna i silna wierzba purpurowa,
w dolinie rzeki pięknie pachnąca,
w bujnych liściach owoce wychowa.

autor

Snowboarder

Napisany: 2007-11-12 Dodano: 2007-11-12 11:52:51

Ten wiersz przeczytano 744 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie