Nadeszła..Odeszła...

Wolność..wolność mą rozumiem,śmierci oddać jej nie umiem...ale nadchodzi znienacka,jak kochanka...z zimnym usmiechem na ustach..ponura i spokojna..trzymjąc w ręce swe wieści potępieńcze...

Przyszła blada,
w szarym suknie zakryta.
Spojrzeniem przyblakłym
snutnym za życia.

Z dalekiej tułaczki wróciła,
umczęczonym wędrowcem
pozostała..

Z białej swietlistej sali wyszła.
Promieniami świszczących ciał,
kościotrupich postaci.

Z zimowej otchłani się wyłoniła
jak Nike z Samotraki
z poszarpanym duszy ciałem znikła.

Łzą nilowej rzeki
moje serce wypełniła..
Rozpaczy krew spłynęła
krwiobiegiem puste ciało ogarnęła.

autor

Beatris

Napisany: 2008-12-31 Dodano: 2009-03-10 17:24:12

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie