Nadzieja

Brzask świtu ognisko wygasza.
Jeszcze iskierka nieśmiało migocze,
Gaszona kropelką rosy, jak łzą, co wypływa,
Gdy wspominam czar minionej nocy.
Czy jeszcze płomień miłości na nowo rozpali me serce?
Twe kocham szeptane wśród nocy,
Ciepło Twych dłoni w mych dłoniach,
Jak jajo Feniksa ukryłem w popiołach wspomnień.
Jedna myśl mój umysł przenika – byś zawsze była szczęśliwa.
Kocham Cię ciągle.
Tej nici zerwać nie potrafię.
Niczego nie czekam.
Mchem zapomnienia kamień Pamięci porasta,
By żar miłości przed mrozem ułudy,
Jak pisklę w gnieździe schronić.
Wiosną, jak Feniks, bezkresne obejmę przestrzenie.
Miłość do życia powróci!

autor

Siddhartha

Napisany: 2004-10-12 Dodano: 2004-11-09 14:35:10

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie