Nadzieja

Wtulając się w Morfeusza ramiona,
Spocząć pragnie moja dusza zraniona.
Każdego dnia dotykam drugiej strony,
By nie wrócić w ten świat zatracony

Lecz Nadzieja bladym świtem
Siedząc zaspana jeszcze w ukryciu...
Budzi mnie z pewnym zachwytem,
Nucąc piosenkę o lepszym życiu.

O szczęścia wysokich wzgórzach...
O uniesienia pełnych burzach...
O miłości rzekach płynących...
O łąkach pożądaniem kwitnących...

I ta pieśń rozplata moje rzęsy,
Rozwiązując błogiego snu węzły.
Wzbudzając we mnie zaufanie,
Choć nie chcę - budzę się i wstaje.

autor

Antyda

Napisany: 2006-08-01 Dodano: 2006-08-22 11:09:42

Ten wiersz przeczytano 373 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie