Nadzieja

Już powoli jesień umiera,
a samotność mi serce zżera
Powoli rodzi się zima
Widziałem, radosna była Jej mina
Ona teraz gdzieś wśród znajomych się śmieje,
a mi po głowie chodzą głupie nadzieje
Samotnie siedzę w miejscu gdzie byliśmy razem
roześmiani pod pięknym krajobrazem
Nie oddam Jej serca, już postanowiłem
czasem jednak myślę że się pomyliłem
Co będzie między Nami zostawiłem w rękach Boga
Czy będę tylko ja, czy liczba mnoga?
Chociaż postanowiłem być sam została nadzieja
Mija czas, a nic się nie zmienia

Dedykowany Agacie M.

autor

Marvel

Dodano: 2008-05-26 10:11:54

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie