Nadzieja
Z bukietem łez pod powieką,
na kasztanowym koniu, bez siodła,
drogą donikąd pędzi siła,
wybrakowana. Zawiodła.
I w co wierzyć? w marne skrzydła?
w piór ubogie pióropusze?
Zamiast wzbijać się w przestworza
usypiają kruchą duszę,
kiedy w słońcu świerszcz przygrywa,
radość w oczach ludzkich płonie.
Wraz opuszczasz, łzami spływasz,
w słonych wodach cicho toniesz.
Nadziejo, ujrzeć niebo niegdyś
gotowa, matko, stale głucha
na ludzkie wołanie, wróć czasami,
szepnij choć słowo, wysłucham.
autor
sylwiam71
Dodano: 2011-01-09 14:10:10
Ten wiersz przeczytano 1344 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
nadzieja umiera ostatnia, zapewne jeszcze zdąży coś
szepnąć...zgrabnie i ciepło napisany wiersz
ona jest wieczna jak trawa...przybędzie,pozdrawiam
Nadzieja często szepcze tylko uważnie i wiedzieć gdzie
nasłuchywać. :)
dobra robota wiersz w moim stylu,pozdrawiam
Nie chcę się tylko podpisać, Chcę skomentować to co
napisałaś. Odbieram to osobiście i dziękuję za słowa
nadziei. Serdecznie pozdrawiam.
Po tym wolaniu wiersza nadzieja pewnie usłyszy..
No nie, zupełnie nie mogę się przekonać do tego
wiersza :( W porównaniu choćby do dwóch poprzednich
jest niezrozumiały, poszarpany, niespójny. I nie
chodzi już o ciągłość zdania, ale myśli jakby wrzucone
w jeden koszyk. Np "drogą do nikąd pędzi siła
wybrakowana zawiodła" siła jest wybrakowana, siła
zawiodła? wybrakowana-zawiodła gramatycznie mi się
kłócą, a przynajmniej nie współbrzmią, brak albo
przecinków, albo rozbicia wersów - w każdym razie
potrzebne jest moim zdaniem bardziej przejrzyste
przedstawienie myśli, żeby się taki bałagan nie robił.
Dwa kolejne wersy to dopiero enigma, zwłaszcza w
zestawieniu z wersami po nich następującymi. "nadziejo
moja ujrzeć niebo" - ?. Nie jest dobrze wplatać
pojedyncze hasła w poprawne logicznie wyrażenia. Ja
bym skromnie zalecała w tym wierszu zastosować
interpunkcję albo zdeformować tę regularną formę, bo
materiał na wiersz świetny (nie chcę się bardziej
rozpisywać, w razie pytań jestem do dyspozycji)
Nadzieja na pstrym koniu gna i w nosie nas ma.
Jazda na oklep, nigdy nie była łatwa a już do gwiazd -
w szczególności... ale nie niemożliwa. ;)
pierwsza strofa ...eliksir...pozdrawiam piękny jest
cały ..
"donikąd" sprawdź :)
witaj Sylwio, a nadzieja błądzi, gdzieś pod chmurami.
aby patrzeć jak się odezwie.
ładny z nutka melancholii wiersz.
serdecznie pozdrawiam.
już widzę, a raczej słyszę tego świerszcza...jak Ty
ładnie piszesz sylwuniu:)))
I co? rym końcowy bez podkowy? niebo/wysłucham,
może ostatni wers tak: "szepnij choć słowo w
potrzebie" bardziej rymownie do nieba.
szepnie, może już szepnęła tylko za cicho....