nadzieja

Zrobiło się tak ciemno i zabrakło mi sił,
chcę spakować walizki, wciąż patrze na drzwi,
ale coś mnie tu trzyma i nie daje mi iść,
to maleńka nadzieja ,która z kąta lśni.

uśmiecha się ukradkiem, mówi nie jest tak źle,
zostaw z tyłu zmartwienia i nie przejmuj się nie,
przestań żyć marzeniami, trzeźwo spójrz na świat,
to od ciebie zależy ile jesteś wart.

jak mam wierzyć w te słowa gdy wali się mój świat?
a ci w których wierzyłem kopią mnie prosto w twarz,
gdy w serdecznych uściskach czuje jadu smak,
jak mam wierzyć nadziei gdy nadziei mi brak?

-zbrukany słowami, -zniszczony gestami
-dobity obłudą, -karmiony fałszami
podnoszę się z trudem i idę co sił,
do konta mojego gdzie nadzieja lśni.

autor

santy

Napisany: 2008-02-17 Dodano: 2008-03-16 10:01:59

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie