Nadzieja?:):/:(

***

Płyną po niebie białe obłoki
Zimowym słońcem oświetlone twarze
Wyblakłe drzewa, smutne potoki
Świat za mgły szarym skrył się parawanem

Także i w duszy mojej wiatr szaleje
Zimnem kościstym smaga serca zdroje
Przeklęte jej imię lecz wnętrze rozgrzeje
Siostra tak i z wiarą i miłością stoi

A serce zbudzone z śniegu otrzepane
Jak młodziutke drzewo niecierpliwe wiosną
Nagły mróz rozsadzi, serce połamane
Ślepe serce ślepo w ślepej wierze brodzi...

***

autor

morfin

Napisany: 2006-11-29 Dodano: 2006-12-01 08:55:51

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie