Nadzieja na przetrwanie
Brązom poświęcam.
Opowiem ci pewną historię -
tę moją, niczyją inną.
Na pamięć, na słodycz i glorię.
Na victis - na miłość niewinną.
Opowiem o lesie i łące;
balladę o dzielnym Zawiszy;
o sercu, co w ciągłej rozłące;
o dłoniach słabnących od ciszy.
I może pomyślisz: brak sensu
w tych słowach, gdzie rym się wyprościł.
Ja tylko chcę radość zachować
z tej mojej, do ciebie, miłości.
autor
Galeon356
Dodano: 2019-05-12 00:03:42
Ten wiersz przeczytano 1084 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Przepięknie
niezwykły wiersz, z piękną, wzruszającą puentą...
wiersz z duszą
"Ja tylko chcę radość zachować
z tej mojej, do ciebie, miłości." piękny wiersz.
Serdecznie pozdrawiam :)
Dobrze, ze znowu jesteś...ładnym wierszem wróciłeś.
Dobrze, ze znowu jesteś...ładnym wierszem wróciłeś.
I oby Brązy czytały!
Pozdrawiam :)
Vae victis!, a Ty bądź wśród zwycięzców!
Pozdrawiam serdecznie.
Chciałoby się dalej czytać...
Miło Cię znowu widzieć, POETO na radość.
Dobranoc, Galeonie:)
Bardzo ładny, szczery wiersz, przyjemnie się czyta i
pobudza wspomnienia:)