Nadzieja na rogu ulicy.

Tysiącom spogląda w oczy - Skrzydlata Śmierć

On potrafi spoglądać w przestrzeń,
Oczekuje szczypty bólu,
Bólu na obojętności wyrytej w myślach,
On obserwuje ...

Wyobraźnia nie działa twórczo,
Obojętność jest wygodna,
Nie spowalnia wyścigu.

W końcu odszukał odpowiedź,
Odpowiedź na pytanie którego nie zadał.
Lecz nie była ona nadzieją, nie była szczęściem.
Odszukał w niej odrzucenie i pogardę.

Teraz już nie musisz miażdżyć mi kości,
Już nie musisz deptać moich piór,
Zabiłeś mnie jednym spojrzeniem!
Ja nie istnieje dla ciebie,
Jestem ziemią, trawą, wszystkim co nie istotne.

Wbiliście moje skrzydła w piasek,
Przybiliście gwoździami...

Teraz niosę to co mnie przerasta,
Zdrada boli ... tak strasznie boli.
Zamykam moje oczy bo nie chce już mieć nadziei.
Nie chce być ślepy na wasze oczy,
Nie chce być niewidocznym w waszym spojrzeniu,
Wole zamknąć oczy i być ślepym dla istnienia.

Ciemnością spogląda w nicość – Skrzydlata Śmierć.

autor

Quvill

Napisany: 2006-08-02 Dodano: 2006-08-02 16:17:50

Ten wiersz przeczytano 401 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie