Nadzieja i radość
Czy słyszysz ten szum?...
To szum morza
Z otchłani głębin dochodzi skowyt
pękających głazów
Skowyt historii sprzed wieków
Zamienionej w symbol nieuniknionej
katastrofy naszej
Czy czujesz ten oddech?...
Oddech zła, krzywdy, cierpień
To oddech cywilizacji
Lecz wierzę jednak, że powróci kiedyś ten
jasny promyk
Promyk nadziei i radości świata.
autor
dregan
Dodano: 2006-12-11 20:05:37
Ten wiersz przeczytano 583 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.