Nadzieja samotności sąsiadka

Samotność szczypie w oczy
w chłodne niedzielne poranki,
a herbata choć z cukrem
nie osłodzi tej parszywej sielanki.

Telewizor nie przemówi ludzkim głosem
gdy deszcz uparcie dzwoni o szyby.
Ktoś bliski, może nieznajomy
oddaliłby pustki przypływy?

Życie bohaterów z książki
fascynuje tylko przez chwilę,
wypełnia po brzegi umysł
dając codzienności siłę.

A kiedy znowu przyjdzie mglisty wieczór
i zaświeci się żółta lampka,
w nieposkładane myśli powróci
nadzieja samotności sąsiadka.

autor

Stysia87

Dodano: 2008-10-20 19:09:55

Ten wiersz przeczytano 859 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie