Nadzieja umiera

Nigdy nie pozwól mi stracić nadzieję Łukaszu S. :*

W kąt mną rzucasz jak zabawką starą
Jak zepsutą i pomiętą maszkarą.
Dziś nie jestem Ci potrzebna
Choć tak bezgranicznie byłam Ci wierna.
O ścianę rzucona, cała się rozsypałam
I w płaczu swe części szukałam.
Nie zwarzałeś jaką krzywdę wyrządziłeś
Nie zauważyłeś jak tym odrzuceniem mnie skrzywdziłeś.

Ale pamiętaj raz odepchnięta nadzieja umiera...

autor

Anna D.

Dodano: 2007-01-05 14:15:47

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie