nagle
W jednej chwili, jednym podmuchem wiatru,
kroplą goryczy
Ktoś tak Mądry i Kochający zabrał mi sens
życia.
Uczynił rzeczy proste nie wykonalnymi a
słowa pozbawił pogłosu
On tak Doskonały i pełen miłości
W jednej chwili zabrał blask z oczu innych
Splątał języki a usta zacisnął w bez
uśmiechu
Ten któremu powierzyłam swoje życie-
Rani
Ale to właśnie dla Niego rzucam wszystko
Odgrywam sztukę "codziennego życia i
trwania"
I tylko czekam aż któregoś dnia pozwoli
Mi
dotknąć się, przytulić i podziękować za Dar
Życia.
W dniu śmierci kogoś bardzo mi bliskiego, kogoś najważniejszego. Bo tylko Bóg ma prawo wyznaczać granice życia i śmierci.
autor
Rezonans:)
Dodano: 2009-03-08 17:00:21
Ten wiersz przeczytano 652 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
czasami człowiekowi wydaje się, że jest na skraju sił,
że już więcej nie udźwignie, ale to nieprawda; tak...
czas nie uwalnia od bólu, czas uczy, jak z nim żyć i
nadal dostrzegac piękno
jak na niedawny debiut bardzo mi się podoba. potrzeba
czasu, żeby ból oderwał się od Ciebie, na pewno nic go
teraz nie złagodzi, ale czas wygładza rany. pozdrawiam
ciepło :) +