Nagość

Już nie wstydzę się jak dawniej swego ciała
I wychodzę całkiem naga na ulicę.
Idę wolno, jestem dumna i wspaniała.
Delikatny podmuch wiatru mym okryciem.

Już nie śmieją się przechodnie napotkani,
Lecz z zachwytem podziwiając spoglądają
Chociaż naga jestem - to normalne dla nich.
Co zakryte - i tak oczy rozbierają.

I ukrywać już przed nikim się nie muszę.
Wyciągają wszyscy do mnie swoje ręce.
Błogi spokój dziś zagościł w mojej duszy.
Bać nie będę się nagości nigdy więcej!

Choć nie czułam się tak pewne nigdy wcześniej,
Bo nic nie jest teraz dla mnie zbyt intymne,
Zrozumiałam - to się dzieje tylko we śnie!
Lecz ten sen pięknięjszy jest niż wszystkie inne...

autor

Nienelle

Dodano: 2009-02-16 15:22:34

Ten wiersz przeczytano 907 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie