naiwna
jestem naiwna
znów opętana
tym uniesieniem, co tli się w ukryciu
byłam naiwna
sądząc, że zmieni się
mój sposób bycia w jego swym-byciu
taka naiwność
wciąż mnie pożera
nadmiarem myśli, co będzie ... może
chcę być naiwna
choć wcale nie chcę
żyć w naiwności pastel-kolorze
Komentarze (5)
Naiwność to cecha dziecka, och jak wiele osób
chciałoby cofnąć czas i być naiwnym dziewczęciem! U
Ciebie to jest więc nie narzekaj, a zakochani często
nie widzą szarych kolorów.
Czasami tak jest, że świadomie chcemy być naiwni, by
wierzyć w swoje marzenia. Najgorzej gdy brutalnie nam
się wytknie tę naiwność.
Nie chcesz ale żyjesz w naiwności a wszystko to przez
tą milość . Ładnie, wymownie i ciekawie napisany
wiersz. Podoba mi się.
co innego naiwność a co innego ufność...nie można żyć
bez wiary...ładny Twój wiersz
naiwność jest piękna, naiwność choć pożera- dodaje nam
czasem skrzydeł, które pozwalają odlecieć. odlecieć w
marzeniach. a to, że później trzeba spadać, to skutek
uboczny.....