Naiwne złudzenia
Gdy znikną z nieba kwieciste obłoki,
I umrze jasna promienna jutrzenka,
Usłyszy się wtedy niebiańskie kroki,
Przed którymi cały świat klęka.
Choćby zniknęła granica cudu,
Cała nadzieja i wiara zginęła na zawsze,
Nie odstępujmy od całych hord ludu,
A czekajmy aż on w błękicie zaśnie.
Co to za smutek nastanie,
Kiedy znikną na zawsze naiwne złudzenia,
Skończy się bezcelowe domysłów
przeplatanie,
O tym co nas i tak nie zmienia.
lepiej jak każdy spojrzy w dal za
siebie,
Oceni wszystkie swoje czyny,
A potem szuka świetlistych znaków na
niebie,
I tam znajdzie różne oceny, sądów
przyczyny.
autor
Paweł Wosiak
Dodano: 2008-08-08 00:39:05
Ten wiersz przeczytano 589 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Hmmm... to co piszesz to prawda, ale..ludzie są słabi.
Tylko niewielu potrafi iść od razu prostą drogą, a
może życie jest tak bardzo czasem skomplikowane, że
nie da się inaczej i muszą błądzić ? Ważne, że
dostrzegasz ten problem i piszesz o tym mądre wiersze.