Najdłuższa z chwil

Załamane w geście przeznaczenia me ręce
zdeptane wnętrze nie wierzy w rozstanie
oczy piekące od łez nie chcą płakać więcej
usta milczeniem rozchylone,myśli mam potargane

Już bledsza moja twarz od skrzydeł jest anioła
i uszy głuche,słyszały tylko twój ton głosu
łza na policzku uczuć oddać nie zdoła
jej krzyk jest niczym wobec przeznaczenia losu

I ze spokojem,który myśli rozpiera
pustymi dłońmi błądzę w mej duszy
zanurzam palce w strumieniu wspomnienia
i szukam w nim wiatru co łzę osuszy

Wzrok mój błądzi gdzieś pusto w oddali
serca bicie wciąż bólem przygaszone
lecz ogień wewnętrzny jeszcze się pali
i drżą w powietrzu marzenia niespełnione...

autor

Red Rose

Dodano: 2005-02-18 12:30:09

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie