Najdłuższa podróż

„Nie jesteśmy Aniołami
Wykonujemy tylko ich robotę”

Jesteśmy już daleko poza gwiazdami
Dryfujemy w pustych przestrzeniach
Niedostępnych dla ludzkiej świadomości
Zbyt małych, by pomieścić w nich wszystkie nasze uczucia
I zbyt dużych, by je w nich odnaleźć...
Dryfujemy w pustych przestrzeniach
Zbyt odległych, by do nich dotrzeć... samemu
I zbyt bliskich, by ich nie dostrzec...
... w samotności...

Dokąd zmierzamy?
(tam, gdzie już nigdy nie będziesz czuł bólu...)

Zaczekaj, muszę się jeszcze z kimś spotkać...
(nie, nikt już na Ciebie nie czeka... zostałeś sam...)
Dlaczego...?
Przecież widziałem ją wczoraj...
Stała w drzwiach
Tak słodko się do mnie uśmiechając
Odgarnęła dłonią włosy...
Jestem pewien, że to była ona
Zaczekaj więc, chcę się jeszcze z kimś pożegnać...
(zostałeś sam... chodźmy... już czas na nas...)

„Będę na Ciebie czekała”

Zaczekaj jeszcze chwilę, słyszysz?
Ktoś płacze... ktoś czuje się samotny...
Komuś jest źle na tym świecie
Nie płacz, jestem tu, jestem przy Tobie
Przytul się i przenieś swój ból na mnie
Zabierz go daleko od siebie...

„Nie chcę, byś zostawała sama
ze swoimi problemami...”

Daleko jeszcze?
Jestem już zmęczony... chcę wracać do domu...
(za chwilę będziemy na miejscu...)

Światło...

autor

Eskaton

Dodano: 2009-01-07 16:07:39

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie